Savaş Barha

Kurşun-i bir kelimeyle kalbinden vurabilirim seni. Yumuşacık bir cümleyle saçlarını tarar, sıcacık bir şiir ile ellerini tutabilirim. Sonsuzluğu ayaklarına serercesine; kırlarda, en güzel şarkıları söyleyebilirim. Kalbimi, avuçlarımda sana sunabilir; ömrümü, ömrüne feda edebilirim. Bir kelamınla canlar alabilir, dağları dize getirebilirim. Bir bakışınla un ufak edebilirim dünyayı. Sen, kadınım… Bana eksik kalma! Uğruna her şeyi yapabilirim.

Büyümüş bir bedende  büyümemiş bir ruhum. Güneş doğmadan uyanır, güneş doğmadan uyurum. Sabahın en serininde düşlerimde kaybolurum.

Ya sabır. Sabır ya sabır. Uzaktan sevmek; kaderimiz, alın yazımız oldu. Gülüşünü görmeye hasret çekmekten yüreğimiz yoruldu. Bizi bu dertten kurtaracak tek çare kaldı, o da...

Ne hale geldik! Neydik, ne olduk! Kapıldık bir rüzgara, daldan dala savrulduk. Toz, buz oldu benliğimiz. Virane oldu ruhumuz. Un, ufak parçalandı kalbimiz. Göremediğimiz duvarlara tosladık. Enkaz altında kaldık. Ne sesimiz duyuldu, ne de nefes alabildik.

Arafta kalmış gibisin? Ya yanımda ol, ya da uzakta kal. Gündüzleri göğsümde kelebekler uçuştururken, akşamları diline prangalar vurmak da ne oluyor? Gün biterken, güneşle beraber sevginde mi kayboluyor ? Yokluğunda, her yanım suskun, her yanım demir parmaklık, her yanım zemheri karanlık.

Sükût etti ışıklar. Dile geldi karanlıklar. Dirildi, şahlandı, büyüdü, büyüdü, büyüdü kocaman oldu ay. Ay, dolunay oldu. Sema, ay ışığı oldu. Yeryüzü zalim oldu. Sokaklar isyancı oldu. Yürek dayanmaz oldu. Hasretlik günler, bu kaç oldu?

Beynim kaynıyor sanki. Çatlayacak derecede başım ağrıyor. Çıldırmak üzereyim.  Yokluğun müsebbip oldu,  yokluğundaki dikkatsizliğim mi? Seni düşünmek mi ağrıttı başımı? Ellerinin ellerimde olmaması mı?

Seni özlerken döktüğüm göz yaşları toprağa saçıldı. Su oldu, buhar oldu bulutlara karıştı. Hava soğudu, yağmur oldu, yeryüzüne yayıldı. Şemsiyemi almadım. Paltomu giymedim. Başımı kaldırdım, yolda yürüdüm. Yağmur oldun, tenime değdin. Bugün sana kavuştum. Bugün, ya ölmeliyim ya ölmeliyim.

Kurşun etkili aforizmalarım var benim. “Sen beni, ben seni; biz, bizi çok özledik.”

Ah dipsiz kuyulu gökyüzü! Yuttun bütün isyanlarımı. Sustursun haykırışlarımı. Karabulutlar saldın üzerime. Güneşi, ayı, yıldızımı sakladın. Acı bana gökyüzü. Yüzüm gülsün gökyüzü. Yüzsüz müsün gökyüzü?

Haydi çocuk, tut elimi.  Yıldızlara koşalım. Vakit hep gündüz olsun, oyunlar neşe dolsun. Haydi çocuk, gül bana. Gözlerinde dünü göreyim. Dünya küçük, biz küçük senin kalbin çok büyük. Haydi çocuk, bak bana.  Gel bana, sarıl bana. Büyüklerin unuttuğu  sevmeyi göster bana. Hey çocuk, büyüme! Çocuk kal, çocuk gül. Büyüdükçe g

Çok okudum.  Okuduklarım kadar yazmadım  lakin yine de çok yazdım.

Hangi harfleri harmanlayayım?  Hangi kelimeyi eğip, bükeyim?  Hangi cümleyi ölümsüzleştireyim?  Hangi milletin dilini sömüreyim?  Hangi kaybolmuş kültürü dirilteyim?  Hangi unutulmuş aşkları dillendireyim? Hangi güzelin sevdasını yaşayayım?  Hangi çocuğun mutluluğunu alayım?  Hangi ressamın tualine boya çalayım?  Hangi şairin bestesine güfte olayım? Seni özlediğimi;  nasıl çizeyim, nasıl yazayım,  nasıl anlatayım, bilmiyorum. Bildiğim tek şey var.  Seni çok &hellip; <a href="

Martılara bak sevgili. İnsanlardan kopamazlar. Denize, gök yüzüne bak sevgili. Maviden vazgeçemezler. Ağaçlara bak sevgili. Kuşlar olmadan yapamazlar. Dalgalara meydan okuyan vapurlara bak sevgili. İstanbul küserse ağlarlar. Gözlerime bak sevgili. Sensiz ben olamam.

Hazan mevsimi yağmuru yağıyor. Sevgini kattığın  bir kahve yapar mısın? Kitabımızı alır,  şöminenin karşısında  yeni ufuklara yelken açarız. Sen girince  cennet kokan odamız  toprak koksun kapatma pencereyi. Gel otur yanı başıma,  yamacına sığınayım.

Doğdum, dünyayı gördüm ağladım. Çocuktum, düştüm ağladım. Kayboldum, korktum ağladım. Büyüdüm, çocukluğumu özledim ağladım. Seni sevdim, kaybetmekten korktum ağladım. Ama bugün mutluyum. Mutluyum; çünkü bu gece dolunay var semada. Mutluyum; çünkü seni düşündüm. Mutluyum; çünkü hatıran canlandı gözümde. Mutluyum; çünkü aylar sonra ilk defa resmine bakmadan gözlerini çizdim. Mutluyum; çünkü bugün seni ruhumun her köşesine iş

Seni, sana anlatacak yeni bir kelime bulamadım. Günlerim haftalar, haftalarım aylar oldu. Kader, birbiri üzerine ekledi ayları. Zaman sustu, ömür geçiyor. umudum tükendi. Sonra rüyalarım  senle süslendi. Seni, sana anlatmak için başka bir kelimeye değer veremem. Seni, sana anlatmak için başka dilleri göğe çıkaramam. Seni, sana anlatmak için yalnızca adını bilirim. Sen, sende saklasın. Seni, senle &hellip; <a href="https://savasbarhaa.wordpress.com/2017/11/26/acizim/" class="m

Günler geçiyor.  Günler geçtikçe  söylemek istediklerim artıyor. Günler geçiyor,  birikiyor cümleler. Günler sensiz geçiyor. Sensiz geçen günler, senle geçen günlerin  sayısını geçiyor. Ömür geçiyor.  Zaman geçiyor.  Herkes gelip geçiyor.

Gece düşlerimdeydin,  sabah hayalimde. Seni anmakla geçecek gündüzüm. Günüm senle anlam kazanacak. Yollar toprak kokulu,  gökyüzü yağmur dolu. Bulutlar kara, mevsim güz. Hüzün ayında  yüzümde tebessüm var. Hasret kokan bir ben var. Sana kavuşamasam da yüreğinde olduğumu bilmek gurbetimi vuslat kılıyor. Şimdilik hoşça kal.  Hava soğuk, üzerini ört.

Hava ağırdan karardı. Bir göl kenarına sığındım. Kınalı bir taş üzerine oturdum. Ağaçların reveransıyla başlayan geceye ateş böcekleri raks ederek eşlik ediyor. Çekirgeler şarkı söylüyor. Yapraklar ürkekçe titriyor. Avuçladığım taşlarla bu gece yakamoz bin parça. Her parçasında sen varsın. Her parçası ayrı huzur. Gözlerim senle dolu, gözlerim yakamoz.