Ara

YAKAMOZ

Savaş Barha
22 Kas 2017
1 dakikada okunur

Biri tutmalı şu kuşları kanatlarından.

Usulca getirip avuçlarımıza bırakmalı.

Göğü, bulutları,

gökkuşağını bize getirmeli.

Ay karası bir gece bu, karanlık.

Yıldızları yüzümüze sürmeli.

İçimizde deveran eden hasret,

Hicran yarası açtı bağrımızda.

Merhem yok. Çare yok.

Geri dönüş yok bu aşkta.

Yaşanan, yaşandığıyla kaldı.

Güneş az evvel hüzünle battı.

Denizde yakamoz bin parça.

Kederim bin yıllık bir yara.

Son Yazılar

Hepsini Gör

SESSİZ MEKTUP

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş

YILDIZLAR KISKANDI

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe

SENSİZLİK

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.

Yorumlar