Savaş Barha

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleştirmedim. Şiire son vermeyi ve sosyal medya hesabımı kapatmayı düşünüyorum. Sürekli şiir yazmamın sebebi Ay Işığı okusun diyeydi açıkçası. Başka hiç bir sebebi yoktu. Sürekli onu düşünüyo

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor.  Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek  seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pencereye doğru yürüdüm. Cam kenarındaki karıncaya ilişti gözüm. Bir anlığına senin yerine  karıncayı düşünmeye başladım.  Hemen canım sıkıldı. Seni düşündüm, yüzüm güldü. Sonra bir ses duydum.  Camdan dışarı baktım. &hellip; <a href="https://savasbarhaa.wordpress.com/2018/01/09/yi

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım. Ne dediysem yaranamadım. Sensizliği kabul etmediler. Çocuklar neden mi gülmüyor? Çünkü sen çocukların başını okşardın. Sen olmayınca kimse onların başını okşamıyor. Sen olmayınca ben onları mutlu edemiyorum. Sensizken

Hayır arkadaş! Ben bu hayatı hiç sevmedim. Senden uzak olmanın hiçbir güzel yanı yok. Özlemek, hasret çekmek hiç bana göre değilmiş. Ellerini tutmak isteyipte tutamadığım zaman kalbim sıkışıyor sanki. İstediğim an sesini duyamıyorum. Neyleyim senin dışındaki sesleri. Gözlerim, gözlerine susadığında yanımda yoksan görmenin neyi güzel? Eminim sende benim gibi düşünüyorsundur. Hadi aç avuçlarını beraber yalvaralım Allah'a. Önce dualarda buluşalım. Kim bilir, belki kavuşu

Seni düşünmek; ne güzel bir rüyadır, ne güzel bir sevinçtir, ne güzel bir ferahlıktır, ne güzel bir mutluluktur. Canım acısa seni düşünür gülerim. Hasta olsam seni düşünür iyi olurum. Elim kanasa seni düşünür koşar, oynarım. Kabus görsem, uykum kaçsa seni düşünür güzelce uyurum. Yalnız kalsam seni düşünür huzur bulurum. Seni düşünmek; aşkların en kutsalı, eyle

Bilirim sevmek zordur. Kavuşamamak gibi bir laneti olabilir sevmenin. Yalvarışlar, yakarışlar kaderi değiştiremez. Bilirim dayanmak zordur. Acılar üst üste gelse de, acılar bizi olgunlaştırır. Uyumak, kaçmak acıları unutturmaz. Bilirim beklemek zordur. Beklemeye alışmak zordur. Günler gece, haftalar ay olur. Beklemek, zamanı durdurmaya muktedir değildir. Sen bir şehirde beni, ben bir şehirde seni bekliyorum. Şehirler, şehirleri bekliyor. Biliri

Adını okudum az evvel. Heyecandan kalakaldım. Resmini gördüm az evvel. Gözlerimden yaş akıttım. Yüzün yine ay gibi. Gözlerin hala güzel. Anılarımız canlandı. Sen bahar kokuluydun, sözlerin aşk doluydu, tenin bembeyazdı, ellerin sıcacıktı. Kalbin bir çocuk gibi masum, yüreğin insanlık tarihi kadar büyüktü. Bir "Efendim" deyişin vardı. Sanki her harfi büyülü, sanki cennetten söylenmiş. Biliyorum oradasın. Gözlerin hep arayışta. Aklın hep benle meşgul, adım hep dilinin ucu

Susmalıydım; çünkü konuştuğumda haksız olmaktan yoruldum. Kelimeleri raks ettirsem de yine suçlu olan bendim. Sen, hep haklı taraf çıktın. Durmalıydım; çünkü sana geldiğim tüm anlarda usulca gittin benden. Her güne bir mazeretin vardı. Senin için bekleyişlerim bir anlam ifade etmedi. Günlerimi, gecelerimi, senle süsledim. En çocuksu, en heyecanlı halimle sana hediyeler hazırladım. Bir inat uğruna çekip gittin. Yazmalıydım; çünkü beni, hiç dinlemedin. Söyledikler

Şu karşı tepede, buğday tarlasının ortasında, yalnız yaşayan bir ağaçtım ben. Tektim, ama mutsuz değildim. Dostum yoktu, ama küs değildim. Ben bana yeterdim kimsem olmasa da. Sonra sen çıka geldin uzaktan. Gölgemi beğendin, oturdun yanıma. Gün geçtikçe gölgem yetmedi sana. Daha çok gölge istedin benden. Dallarım uzasın, yapraklarım büyüsün istedin. Ben buydum, yaprağım buydu, dalım buydu, gövdem buydu. Dahasını veremem ki. Çapım bu, uzayamam ki, Haddimi aşamam ki

Çarmıha gerilsede bedenim, kimse ruhumu esir edemez. Seni sakladım ruhumda, benden başkası göremez. İyi ki ölüm var, iyi ki cennet var. Fani olan şu dünyadabana hep eksik kalırdın. Baki olan bir hayattaebediyetim ol, ahirim ol. Erguvan çiçekleriyle dolu uçsuz bucaksız bir yolda yoldaşım ol, elimi bırakma. Adın aydınlatsın gecemizi, gecemiz gündüz olsun. Düşersem canım yanar. Canım yanarsa, canın yanar.

Bekledim, geleceksin diye bekledim. Hava soğuktu, yağmur yağıyordu, farkında değildim, geleceksin diye bekledim. Geleceğin anın heyecanıyla bekledim. Sonra sen gelmedin. Sen gelmeyince üşümeye başladım. Sen gelmeyince yağmurda ıslandım. Bekledim, gelmedin.

Havalar soğudu,  camlar buğulandı. Buğulu camlara  çizdim hayallerimi. Havalar ısındı,  buğular kayboldu. Buğulu camlarda  kaldı hayallerim.

Gülemedik ki büyüyünce. Çocuklukta kaldı sevinçlerimiz. Taşıyamadık bugünlere mutlulukları.Mazide kaldı en güzel heyecanlarımız. Biz büyüdükçe hüznümüz de büyüdü. Biz yaşadıkça karanlıklar arkamızdan geldi. Göz yaşım durmaz, göz yaşım zem zem.

Hadi gel mutluluğu satalım.  Umutları, aşkları, anıları yakalım. Çiçekler solsun,  sema kararsın,  rüyalar kabus olsun. Hey sen,  kavanoz dipli dünya!  Bizi çok üzdün, bilmiş ol.

Orada mısın? Burada mısın? Neredesin? Aramadığım yer, çalmadığım kapı, gitmediğim diyar kalmadı. Neredesin? Kuş olsam, uçsam gökyüzüne, kokunu takip etsem bulur muyum seni? Seyyah olsam, ülke ülke gezsem rastlar mıyım izine? Sahaf olsam, eski, yeni kitapları toplasam okur muyum adını? Nereye gideyim? Kime sorayım? Kim olayım? Neredesin?

Gülüşün cennetin gizli kapısı, gözlerin mutluluğun anahtarıdır. Ellerini tutunca dertsiz, tasasızım. Kokunla mevsimler hep ilkbahar. Bastığın yerler renkli çiçek bahçesi, geçtiğin yollar büyüleyici misk dükkanı. Yokluğun ölümün diğer adı, varlığın nefes alma sebebimdir. Sözlerin deniz kadar derin, tebessüm edişin insanlığa hediyedir. Gülmezse bir gün yüzün, kapımdan gitmesin hüzün.

Bazen bir şeyleri anlatmak için kelimeler yetmez, eksik kalır. Hiç bir anlam ifade etmez cümleler. Söylemek istediğiniz ne varsa yutkunup susarsınız. Sonra uzaktan izlerseniz olup biteni. Keşkeler ve amalar arasında sıkışıp kalırsınız; lakin ne keşkeler toparlayabilir sizi ne de amalar.

Eyvah! Eyvah ki ne eyvah. Yenildim ve mağlubum. Kendime kızdım, yontuldum. Kâr etmedi sözlerim, sustum.

Kaldırımlarda geçti gecem. Rüzgâra aldırmaksınız,  göğsümü açıp delice koştum, Ben şaşkın, yollar şaşkın, insanlar şaşkın.

Kılı kırk yarsam da sana gelemiyorum, zamanı durdursam da. Sana gelmek isterken, sana gelemiyorum. Susma, konuş! "Gel" de bana, sana gelmek istiyorum. Şu kararmış dünyadan kurtulup, aydınlığa ermek istiyorum. Sana gelmek istiyorum. Sana gelmek için binlerce kez dua ettim. Yine binlerce kez dua etsem bile sana gelemiyorum. Sen, "Gel" demeden dualarım kabul olmuyor. "Gel" de, kabul olmuş duam ol. "Gel" de.