Ne hale geldik!
Neydik, ne olduk!
Kapıldık bir rüzgara,
daldan dala savrulduk.
Toz, buz oldu benliğimiz.
Virane oldu ruhumuz.
Un, ufak parçalandı kalbimiz.
Göremediğimiz duvarlara tosladık.
Enkaz altında kaldık.
Ne sesimiz duyuldu,
ne de nefes alabildik.
İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş
Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe
Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.
Yorumlar