Savaş Barha

Bir koşturmacadır yaşıyoruz,  dönüp arkamıza bakmaksızın. Ne takılıp düştüğümüz taşlar umurumuzda ne de ayağımızı kanatan dikenler. Gözümüz görmez kimseyi, aklımız almaz hayali. Bir kuş misali heyhat! Kanat çırpa çırpa mutlu oluruz.

Kuşlara bile  günaydın deyin.  Başkaları tarafından  mutlu edilmeye  gerek duymadan  kendiniz mutlu olun.  Demli bir çay ile başlayın güne.

Uykusuz mu kalmadık,  geceleri yıldızları sayarken. Bitap mı düşmedik,  yar peşinde yollar eskitirken. Nefes almayı mı bilmedik,  yaşamayı mı unutmadık,  bir çiçeğin üzerine konan  arının öz toplayışını mı izlemedik.  Hayır adaşım, hayır. Biz,  bizi var eden Rabbin yarattığı  her şey de onu aradık. Aradık lakin aramakla kaldık.

Bir nefes kadar yakın olup, bir ömür kadar uzak olmak. Orda olduğunu bilip yanına gelememek ne acı. Dokunamamak, sesini duyamamak, sarılamamak ne acı. Ne acıdır, gözlerine bakamamak, ellerini tutamamak.

Güneş  elbette doğacaktır yine  karanlık gecelerimize. Aydınlıklar içinde  rengarenk bir ömrün  tadına varacağız. Yine mutlu olacağız,  sevineceğiz,  gözlerimizin içi parlayacak  ve belki celladınıza bile gülümseyeceğiz.

Uzak yollara bakarken  efkar alır her yanımızı.  Yüzümüz gülse de  gözyaşımız içe akar.

Sırtımızdaki küfede saklı,  gizlediğimiz gözyaşları. Çoğu zaman  biz bile göremeyiz.  Ne zaman  ağlamaya ihtiyacımız olsa  gözümüzde bitiverir.

Hayallerini bile daha kuramamış bir çocuğun gözünden yaş akıyorsa, fillerin kavgasında, umutları yıkılıyorsa,

Bugün de hücremdeyim. Her zaman olduğu gibi. Yine rutubet, yine soğuk. Ciğerlerim yine ölü, Bedenimse yine ıslak. Ayakkabım delik, çorabım yırtık. Ranzamda sanki bir ölü var. Döşekler eski, örtüsü yok üstünde, Ne de bir battaniye. Duvarlarda yazılar var; Adanalı Ziya, Siverekli Asım, Bingöllü Kenger, Urfalı Kadir, Maraşlı Fırat… Yazı değil hayat sanki. Hepsi bir d

On dokuz yıl ferman yazıldı. Yolum mahpus, dostum inzibat. Yoldaşım hakim, hemşom yargıç. Bekleyenim zaman, sevdiğim davam.