Savaş Barha

Gelene, gitme demeyeceksin. Bırakacaksın öylece akışına.  Gideceği olsaydı eğer,  gelmezdi zaten diye düşüneceksin. Kal bu gece demeyeceksin. Gitme dersen,  gideceği yoksa bile gider. Ağlasan da, yalvarsan da. Gitme dediğin için gider.  Kal dediğin için gider.  Arkasına bakmadan gider. Kendini paralarsın, dövünürsün, başını duvara vurursun,  hay dili kopasıca diye beddualar edersin kendine. Ne yaparsan yap, gitme

Şimdi sana  sayfa sayfa şiir yazarsam  daha mı iyi anlayacaksın  seni gerçekten özlediğimi. Ne gerek var şatafatlı cümlelere.  Özledim, o kadar.

Bir yudum aldım çayımdan.  Sonra bir yudum daha. Bir yudum daha.  Ve bir yudum daha. Tekrar doldurdum bardağımı.  Ve tekrar bitirdim çayımı. Sonra tekrar doldurdum.  Ve tekrar bitirdim. Yan yana oturup  bir bardak çay içme  hatıramız olmamıştı hiç. Bu güzel duygunun eksikliğine  isyan edercesine  yeniden doldurdum bardağımı. Bir yudum daha içtim. 

Başını yaslayacağı  bir omuz bulamayan  yalnız insanların yeridir  cam kenarı koltuklar. Uzun yolculuklarda  hasret kokar burası,  özlem tüter,  anılar hatırlanır,  gözler buğulanır. Çukurlara girdikçe başlar cama vurur,   hayata isyan edermişcesine. Yol boyu ağaçları seyretmek,  hangi derde çare olmuş ki  sendeki acıya da deva olsun? Bu yolculuklar  ya gurbete gider  ya da vuslata. Eğer k

Aynı gökyüzünü paylaşıyoruz doğru,  ama aynı ağacın gölgesinde değiliz. Aynı yıldızları izliyor, aynı hayalleri kuruyoruz farklı şehirlerde, farklı çiçekleri koklayarak. Aynı güneşle aydınlanıyor etrafımız, ama aynı havayı soluyamıyoruz. Aynı mevsimde yaşıyoruz. Ben yağmura şemsiye açarken, sen kar tanelerini seyrediyorsun pencerenden. Ellerin ellerimde değil.  Sesini duyamıyorum.  Sarılamıyorum sana.  Koklayamıyorum saçını. Göremiyorum seni.  Göremiyorum seni.  Göremiyorum s

Bir yokluk bizi tarumar etti.  Yavaş yavaş parçalandık.  Parçalandıkça dağıldık.  Dağıldıkça düştük. Bizi toplayan yine biz olduk.  Yaramıza tuz bastık. Tüm dualarımız kabul olmuş gibi yeni dualara el açtık. Her güne yeni bir ümitle başladık. Yeni hayaller,  yeni düşler yetmezmiş gibi  yeni umutlar ektik saksılara,  yeni dünyalar kurmak niyetiyle,  gözyaşıyla suladı

İnsan oğlu yaktı,  yıktı her şeyi.  Bozdu tüm güzellikleri.  Keşfedildiği gibi duran  hiç bir güzellik kalmadı. Çocuklar ve  içindeki çocuğu yaşatanlar  yeniden renk katacak dünyaya.</p>

Senle öyle bir mutluyum ki; Eğer bu bir düşse, uyanmayayım. Gerçekse, ölmeyeyim. Yalansa, hep kanayım. Çocuksam, büyümeyeyim.  Safsam, öyle kalayım.  Körsem, görmeyeyim.  Sağırsam, duymayayım.

Bugün günlerden hüzün. Saat hüzün sabahı 7'si.  Dün de günlerden hüzündü,  evvelindeki günler de. Yokluğunla günlerin adı değişti.  Hüzünleşti günler.  Mevsimler hep güz,  gökyüzü hep karanlık. Gülüşünle yüzümde  hayat bulan tebessüm öldü.  Ağlayan palyaçolar gibiyim.  Her yanım akmış,  her yanım darmaduman. Biliyor musun bir katilim ben, yoklu

Bir ülkem olsun istiyorum. Adına ismini verdiğim bir ülke. Şehirlerin, sınırların olmadığı, insanların hep güldüğü, sokaklarında çocuk seslerinin yükseldiği bir ülke. Merkezi kalbin olsun. Gökyüzü gözlerin,  sözlerin yağmur. Parmaklarında açsın çiçekler.  Nefesin rüzgâr olsun essin, essin, essin. Mevsimi hep bahar olsun. Sıcaklığı, yanakların gibi. Toprağı, ellerin gibi beyaz, ağaçları saçların gibi yumuşacık olsun. Gülüşünle rüyal

Önce saniyelere düşman oldum, kanlımmış gibi. Düşmanlığım fayda etmedi. Saniyeler ilerledi. Gözlerim doldu. Gözlerimi silmeden, saniyeler dakika oldu.  Hıçkırıklar içinde nefes alamaz oldum.  Tüm vücudum titredi. Sonra dakikalar birleşip saatleşti.  Hava kararmış, ben olduğum yerde kalakalmıştım. Resmine bakıp avunuyordum. İlk günü devirmiştim zor olsa da.  Vücudumda bir parçam eksilmişti sanki.

Güneş yeniden doğacak mı? Baharı görebilecek miyiz? Kalbi güzel insanların sesini duyacak mıyız? Etrafımızda güller açacak mı? Kapılar açılacak mı acep bir gün? Açılsa dahi geçmeye takatimiz olacak mı? Ömür yetecek mi bilmem. Ümitler sanki tükendi.  Dizlerimde derman, yüreğimde sevinç kalmadı. Bir sevdamız vardı, sevda kuşumuzu vurdular.  Umutlarımızı yıktılar. Hayallerimizi kararttılar. Heyhat gönül heyhat!

Rüzgar cama vuruyordu,  yatağımdan kalktım,  pencereyi açtım.  Yumuşakça yüzüme esti rüzgar. Saçlarını kokladım. Bir ses duydum. Omzuma konan  rengarenk bir kelebek  senin sesini fısıldıyordu kulağıma. Sesini dinledim. Başımı kaldırdım ve  kırlangıçların dansını seyretmeye başladım.  Binlercesi resmini çizdi karşımda. Özlemle seni izledim. Ve yüzümde bir gülümseme belirdi. Çünkü senden uzak,  senden yoksun,  sensiz a

Haydi kalkalım mı artık?  Saat geç oldu.  Yarın tekrar gelir,  gelecek hayalleri  kurmaya devam ederiz. Biz bu şekilde  ya kafayı yiyeceğiz  ya da hayallerimize kavuşacağız.  Ama şimdilik kalkalım.  Bir çay parası bulup,  kitabımıza geri dönelim.  Hayallerine kavuşan insanların  yaşadığı hayatı anlatan kitaplara.  Yağmur yağıyor.  Hava yine sen kokuyor.  Her tarafta gözlerin var.  Herkes sen g

Yine eksiğiz.  Hep eksiğiz. Yine, hep eksik mi kalacağız? Ya tabularımız oldu bizim, ya da yıkamadığımız gelenekler. Sevmek, sevilmek uğruna  dünyaları yıkmak varken, dünyalıklar uğruna  yaktık sevdaları, bir hiç uğruna. Ne arkamızdan söylenenlere takıldık,  ne de hayallerimizden vazgeçtik. Ne gündüzümüz belli, ne gecemiz. Ansızın uyur, gündüzleri gece yaparız, ansızın uyanır, geceleri gündüz yaparız. Du

Dikeni parmağımızı kanattı diye  gülü sevmekten vazgeçtik mi? Yağmurlu havalarda  şimşekler çakan bulutlara küstük mü? Hayallerimizin peşinden koşarken,  ayağımıza takılan taşlara mı takılıp kaldık? Hayır adaşım hayır. Biz, güzel olan her şeyi sevdik. Mutlu olmaya bağlanıp kaldık. Vazgeçmedik. Mesafeler mi? Sevdamızı köreltmedi asla uzakta olmamız. Aksine hasretle, özlemle daha çok sevdik

İnsanoğlu sevdiğini  yere göğe  sığdıramayacak kadar çok sever. Dağ, taş,  mal-mülk,  maddi-manevi,  görüp bildiği,  hayal ettiği  her şeyden çok sever. Kimsenin zevk almadığından zevk alır,  tahammül edemediklerine tahammül eder.

Gözleri titrek,  esmer bir delikanlı belirdi  kapının eşiğinde,  elinde bir yafta ile. Bir ömür  vicdan muhasebesi yapacaktı, belliydi. Elindeki idam önlüğünü  parçalamak istercesine sıkıyordu. Yağlı urgan mı geçireceksin boynuma? Hadi yaklaş! Durma. Kaldır başını! Utanma. Biz çok öldük! Korkma.

Çocuklar neden hep mutlu olurlar bilir misiniz? Çünkü onlar, akıllarını, gönüllerinin önüne katmazlar. Amacın, mutlu olmak olduğunu bilirler  ve mutlu eden her şeyi sever ve isterler. Bir çocuk olalım bugün. Ve bir çocuk gözüyle bakalım dünyaya. Gülelim, koşalım, oynayalım. Hayallerimiz hep çocuksu olsun. Kumdan kaleler değil, gülen yüzler yapalım

Uyandığın zaman,  yüzünde hayat bulan  tebessümü görmeyi  nasıl istiyorum bilemezsin. Bilemezsin,  aynada kendini seyredişini  görmek isteyişimin  nasıl bir ıstırap verdiğini. Saçlarına dokunduğunda, gözlerimin buğulandığını bilemezsin.<