Ara

DAYAN GÖNLÜM

Savaş Barha
2 Eki 2017
1 dakikada okunur

Güneş yeniden doğacak mı?

Baharı görebilecek miyiz?

Kalbi güzel insanların sesini duyacak mıyız?

Etrafımızda güller açacak mı?

Kapılar açılacak mı acep bir gün?

Açılsa dahi geçmeye takatimiz olacak mı?

Ömür yetecek mi bilmem.

Ümitler sanki tükendi.

Dizlerimde derman, yüreğimde sevinç kalmadı.

Bir sevdamız vardı, sevda kuşumuzu vurdular.

Umutlarımızı yıktılar.

Hayallerimizi kararttılar.

Heyhat gönül heyhat!

Dayan be dayan.

Son Yazılar

Hepsini Gör

SESSİZ MEKTUP

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş

YILDIZLAR KISKANDI

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe

SENSİZLİK

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.

Yorumlar