KIRILDIM, DAĞILDIM, TÜKENDİM

Sen gibi bakan kelimelere,

yanakların gibi sıcak anlamlar yükledim. 

Sen kokan cümlelerle, 

yüzün gibi beyaz şiirler yazdım.

Gözlerin gibi renkli, 

sesin gibi yumuşak, 

kalbin gibi aşk dolu olsun istedim.

Nefesin esti satırlar arasında. 

Saçların gibi dalgalanan 

bu dizelerde adını sakladım. 

Hiç bir şey mani değildir seni anmama.

Seni anlattım, 

seni yazdım, 

seni çizdim, 

seni sevdim,

seni güldüm,

seni ağladım.

Ama yetmedi hayalim seni yaşamaya.

Dursun zaman,

dursun dünya,

dursun insanlar.

Sen yoksan eğer niye açar ki çiçekler? 

Niye öter ki kuşlar? 

Niye güler ki çocuklar?

Sen yoksun diye 

büküldü boynum, 

pejmürdeyim, 

bitabım.

Sen yoksun diye

kırıldı kalem, 

dağıldı mürekkep, 

tükendi kağıt.