Olduğum yerde durdum.
Bu ben değilim.
Ne yaptın bilmiyorum
ama bu ben değilim.
Benliğim, ellerinde yoğruluyor.
Sen ne şekil verirsen ben oyum.
Kâğıt da sende, kalem de sende.
Sen ne yazarsan ben oyum.
Ağlasam da sebep sensin,
gülsem de sebep sensin.
Sevabımın da,
günahımın da sebebi sensin.
Ben, beni çok yaşadım, yeter.
Ben, artık seni yaşamak istiyorum.
Unutma!
Ben, artık ben değilim.
Ben senim.
İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş
Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe
Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.
Yorumlar