Ara

SEN BANA HAYAT OLDUN

Savaş Barha
23 Eki 2017
1 dakikada okunur

Çok az mutlu oldum

şu dünyada.

Çocukken,

dizimi kanatsam da

gözyaşı döksem de

mutluluğumun sonsuza dek

devam edeceğini zannederdim.

Büyüdükçe hava kararana kadar

saklambaç oynamayı,

bilye oynamayı,

tek kale maç yapmayı,

çocukluğumu özler oldum.

Saf bir gülümseme hep yer edinirdi yüzümde.

Dizim kanadığında ağlamadığım gün büyümüştüm.

Sonra bir daha çocukken ki

gülümsememi yakalayamadım.

Ne yaptı isem o sevinç gelmedi bana.

Ta ki seni tanıyana kadar.

Senle yüzümde yine filizlendi çocuksu gülümsemem.

Seninle, yeniden çocukluğuma uyandım sanki.

Son Yazılar

Hepsini Gör

SESSİZ MEKTUP

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş

YILDIZLAR KISKANDI

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe

SENSİZLİK

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.

Yorumlar