Ara

VİŞNE RENKLİ AKŞAMÜSTLERİ

Savaş Barha
26 Eki 2017
1 dakikada okunur

Sokak lambasının altında durdum.

Kollarımı yana açarak başımı kaldırdım.

Perdeyi aralayıp gizliden bakan,

sonra kendini fark ettirdiğini düşünerek

hızlıca perdeyi geri kapatan sevdalılar gibi

birer birer yanıp sönmeye başladı yıldızlar.

Sensizliğin düşürdüğü halimi izler gibi.

Ne benim hakkımda aralarında fısıldaşan yıldızlara

ne de deliymişim gibi bakan insanlara aldırmadım.

Sen dışında yanaklarımı okşayan

rüzgâr kadar beni anlayan olmadı.

Karanlık geceler sardı etrafımı.

Sen gidince, güneş küstü, ay karardı.

Akşamlar kızıl, kıyamet.

Vişne renkli akşamüstleri.

Son Yazılar

Hepsini Gör

SESSİZ MEKTUP

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleş

YILDIZLAR KISKANDI

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor. Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pe

SENSİZLİK

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım.

Yorumlar